Makaron z kurkami i prażonym jabłkiem

Po powrocie z wakacji jestem mocno nadpobudliwa w okolicznościach kuchennych, nadmiar wakacyjnych bodźców i tęsknota za domowymi smakami ścierają się każdorazowo gdy otwieram lodówkę. Chciałoby się wypróbować wszystkie zapamiętane z wyjazdu receptury ale także z miłą chęcią zrobiłoby się coś sobie dobrze znanego, z ulubionych polskich składników. Dziś wygrywa druga opcja. Gazpacho może poczekać, kurkom czekać nie pozwolę.

Gdy wchodzę do lasu, absolutnie się zatracam, dobrze, że mam przyzwoity zmysł topograficzny, w przeciwnym wypadku utknęłabym w jakimś gęstym borze na dobre. Szukając grzybów nie myślę o niczym, uwielbiam tę leśną zabawę w chowanego, zwykle też jest to wspaniała okazja by ponucić sobie pod nosem, co również ubóstwiam, a gdy już ktoś mnie siłą z tego lasu wyciągnie czyszczenie i obieranie grzybów także sprawia mi niemałą radochę.

W ubiegły weekend byliśmy w Borach i udało mi się wyłowić kilka kurek z leśnego poszycia, nie była to liczba spektakularna, starczyła raptem na jedną jajecznicę. Niemniej tych kilka żółciuchnych łebków rozbudziło mój apetyt i kulinarną wenę, zatem tuż po powrocie na łono miasta wybrałam się na targ by dać upust swym mało sprecyzowanym acz kurkowym planom.

Mój dzisiejszy kurkowy makaron zaskoczył mnie samą.

Przez dłuższą chwilę miotałam się po kuchni kombinując jak mogę uatrakcyjnić to mocno popularne danie... padło na jabłka, pomyślałam, że mogą znakomicie zagrać z kurkowo-rukolowym duetem. Nie mam pojęcia skąd się zrodziło we mnie to nagłe przekonanie, że owoc będzie doskonałym towarzystwem dla kurki ale było ono na tyle silne, że pojechałam do sklepu po jabłkowe zaopatrzenie.

Okazało się, że kurka zakochała się w jabłku, jabłko oszalało na punkcie kurki a ja mianowałam ten makaron najwspanialszym, jaki kiedykolwiek powstał w mojej kuchni. 

Życzę sobie jak najwięcej takich olśnień kulinarnych!

Tym razem nie był konieczny dodatek wina, ani parmezanu, całość wyszła cudownie aromatyczna, w roli spoiwa wystąpiła nieduża ilość śmietanki i odrobina gęstego jogurtu, fakturę uatrakcyjniła świeżo zerwana rukola. 

Kategoryczne, lipcowe niebo w gębie! 

składniki:

2 szklanki kurek,
masło

dymka - wedle uznania, ja zastosowałam 1 małą cebulkę z dymki,

1 słodkie jabłko,

ząbek czosnku,

śmietanka 36% 1/3 szklanki,

łyżka jogurtu naturalnego lub serka (np. typu Philadelphia)

pokaźna garść rukoli,
sól, 

pieprz,

dowolnej maści makaron
+
1/3 szklanki wody pozostałej z obgotowania kurek

Przygotowanie potrawy zaczynamy od podgotowania kurek przez 5-10 minut w niedużej ilości lekko osolonej wody. Gdy zmiękną odcedzamy, zachowując wodę z gotowania. W następnym kroku na patelnię wykładamy łyżkę masła i zgrabne kawałki jabłka (ze śliczną czerwoną skórką), kiedy się lekko zrumienią z obu stron dorzucamy pokrojona dymkę i podgotowane kurki. Gdy kurki delikatnie się podsmażą dorzucamy ząbek czosnku pokrojony w talarki. W międzyczasie niezależnie gotujemy makaron o kształcie zupełnie dowolnym. 

Gdy mamy już kurkowo-jabłkową bazę pozostaje tylko nadać jej odpowiednią konsystencje, w tym celu zalewamy ją niedużą ilością płynu pozostałego z gotowania grzybów, podobną ilością śmietanki i zagęszczamy łyżką jogurtu greckiego lub kremowego serka białego, solimy, pieprzymy i zestawiamy z ognia. 

Na tym etapie należy już tylko połączyć powstały sos z makaronem i tuż przed podaniem wymieszać z liśćmi rukoli.  Ważne by rukola nie ugotowała się wraz z sosem ponieważ świeża cudownie różnicuje całość.

Kurza twarz! To było przepyszne!