trzy tarty na lato - dla dwojga

Zawsze lubiłam sztukę precyzyjną, urzekało mnie szczegółowe malarstwo Bruegela i Boscha, ukochałam sobie hiszpański, przebogaty styl Plateresco, zachwyt mój budziła cierpliwość pointylistów…sama też lubię zadania, które wymagają ode mnie pewnej cierpliwości i planu. W kuchni lubię je szczególnie. Cudownie odprężają i działają kojąco na zmysły po dniu w szaleńczym pędzie. Jestem na przykład mistrzynią maleńkich, prześlicznych ‘kanapeczek do brydża’ i równie niewielkich uszek a wykrawanie tysięcy pierników przed Bożym Narodzeniem należy do moich największych przyjemności. 

Dzisiaj z cyklu zadania precyzyjne przedstawiam mini tarty w trzech wersjach smakowych. Spód z ciasta kruchego upiekłam przedwczoraj wieczorem, nazajutrz pozostało w sposób fantazyjny ozdobić tarty, tak by nacieszyły oko i by były możliwie jak najlepszym świadectwem trwającego sezonu.

Tarty powstały w stosunkowo niewielkich foremkach, po to bym mogła zabrać je ze sobą do pracy i zjeść na obiad. Nadzienie skomponowałam na tyle kaloryczne by jedna tarta była w pełni satysfakcjonującym posiłkiem i nie pozostawiała niedosytu. Tarta z serem i winogronami była na śniadanie, druga – z gruszką i radicchio na obiad w pracy, trzecia będzie frontmenką podczas kolacji!

składniki na spód:

szklanka mąki pszennej – u mnie pół na pół mąka biała pszenna oraz pszenna z pełnego przemiału

pół kostki masła,

pół łyżeczki soli,

1 żółtko

Składniki siekamy nożem a po zagnieceniu ciasta wkładamy na 20 minut do lodówki. Po tym czasie rozwałkowujemy (najlepiej między arkuszami papieru do pieczenia, by się nic nie lepiło) wykrawamy zgrabne kółeczka i ścielimy nimi foremki. Tradycyjnie trzeba każdą tartę ponakłuwać.

 Pieczemy w temperaturze 180 stopni około 20 minut. 

Ja po upieczeniu kazałam spodom czekać przez całą noc by dopiero nad ranem je udekorować. Czekanie jednak nie jest tu niezbędne, możecie od razu dokończyć dzieła...

sos śmietanowo jajeczny:

do dwóch tart zastosowałam spoiwo z niewielkiej ilości śmietanki 36%, białka uprzednio oddzielonego od żółtka i soli,
przed zalaniem wersji szpinakowej, dodałam do sosu nieco świeżo utartej gałki muszkatołowej 
oraz maleńki ząbek czosnku

Podane składniki wystarczą na sześć małych tart.
Spokojnie najedzą się dwie osoby.

TARTA Z RADICCHIO, GRUSZKĄ I SEREM ROKPOL

Radicchio najczęściej stosowane jest jako świeży dodatek do sałatek i to w niedużej ilości z uwagi na dominującą goryczkę tego warzywa. Nie wszyscy wiedzą, że ten rodzaj cykorii znakomicie nadaje się także do zapiekania czy grillowania, jej smak wówczas łagodnieje, nabiera przyjemnej słodyczy. Radicchio ułożona została dość frywolnie na upieczonym spodzie, w następnym kroku polałam ją śmietanowo-jajecznym spoiwem po czym przykryłam cienko pokrojoną gruszką i kawałkami sera Rokpol. Jako, że ostatnimi czasy staram się delikatnie pohamować swój zachwyt nad produktami z importu zastosowałam wszystkim znany ser pleśniowy Rokpol, produkowany od dziesięcioleci w naszym kraju na podobieństwo francuskiego Roquefort’a. Myślę, że rozwiązanie to się opłaciło, gdyż intensywność owczego oryginału mogłaby stłumić subtelny smak pieczonej radicchio i gruszki.

TARTA ZE SZPINAKIEM I JAJKIEM PRZEPIÓRCZYM

Szpinak ułożyłam na kruchym spodzie i zalałam masą śmietanowo-jajeczną, Wstawiłam do piekarnika nagrzanego do 150 stopni i dopiero gdy całość się podgrzała rozbiłam na nią przepiórcze jajko. Ostatnia czynność jest czynnością nad podziw trudną, trzeba niezwykłej delikatności by rozbijając maleńkie jajeczko nie nadwątlić struktury żółtka, w przeciwnym wypadku nam się nieładnie jajo rozleje i efekt nie będzie stuprocentowy. Tartę z kształtnie rozbitym jajeczkiem wkładamy do piecyka na kolejnych pięć minut.

TARTA Z POLSKIMI SERAMI I WINOGRONAMI

Tarta ostatnia – niewątpliwie najbardziej kaloryczna i zdecydowanie najmniej wymagająca, ozdobiona została serem Rokpol i fantastycznym, długodojrzewającym, twardym serem Bursztyn. Jako słodkie dopełnienie słonej serowej bazy zastosowałam czarne winogrona. Na koniec oprószyłam całość świeżą natką. Najchętniej popiłabym ten zestaw jakimś przyjemnym Tokajem, niestety pora śniadaniowa nie dopuszcza takich rozwiązań…

Korzystając z okazji chciałam Wam bardzo gorąco polecić ser Bursztyn, który według mnie podobnie jak Parmezan znakomicie sprawuje się jako przyprawa, strukturę ma z resztą podobną, pięknie się łamie czym wkupił się w moje łaski na dobre.
Wychodzę z założenia, że tam gdzie jakość naszych rodzimych produktów jest konkurencyjna dla dobrze znanych odpowiedników ze świata, warto wybierać te nasze. Wiadomo, że nie ma co liczyć na polską oliwę z oliwek czy ocet balsamiczny, ale sporo popularnych w świecie specyfików ma całkiem fajne polskie zamienniki, trzeba tylko ich trochę powypatrywać i wypróbować, które najbardziej nam smakują....