mini kanapeczki do brydża

W ubiegły weekend postanowiłam w końcu rozprawić się z bałaganem, jaki zapanował na regale książkowym, była to znakomita okazja by zawisnąć dłuższą chwilę nad pozycjami, które od dawna leżały tam popadając w zapomnienie. Nie mogłam się wręcz oderwać od poradnikowej lektury z lat 80-tych o tytule Przyjmujemy Gości, ujęły mnie już same podtytuły takie jak kolacja „słomiany wdowiec”, podejmujemy teściów, przyjęcie w ogródku działkowym czy kolacja brydżowa. Książka owa to dziedzictwo przekazane mi przez babcię, nie ma tu pięknych fotografii, niepięknych też nie ma, jest za to milion dobrych rad i pomysły na przyjęcia tematyczne. Rozbrajające i zupełnie niedzisiejsze. Przegląd dań naszprycowany jest pozycjami typu: tarta amerykańska, śledź po tatarsku, rosół po francusku, kawa po arabsku, które w dziwaczny sposób nobilitowały polskie potrawy powszechne do statusu bardziej światowych i pożądanych. Niektóre dania czy zwyczaje zupełnie przeszły do lamusa, dajmy na to wieczorki brydżowe. Niewielu dzisiaj grywa w brydża a dawniej była to w Polsce rozrywka niezwykle powszechna.
Przy okazji wieczorku brydżowego obowiązkowo musiał przy stoliku pojawić się posiłek, nierzadko przecież gra przedłużała się do późnych godzin nocnych. Posiłek nie byle jaki, gdyż brydż to rozrywka bardzo wymagająca i mimo, że stateczna to generująca niemały wysiłek…

W poradniku przyjęto za pewnik, że to pani domu nie pan domu odpowiada w sposób oczywisty za przygotowanie kolacji brydżowej, spoczywa też na niej nie lada odpowiedzialność, wszak posiłek musi być na tyle dyskretny by nie rozpraszać pogrążonych w rozgrywce zawodników. Trzeba podkreślić, że gospodyni najczęściej jest także jedną z osób grających, co powoduje że nie dość, że musi kontrolować bieg gry, sprawuje pieczę nad daniem jednogarnkowym to jeszcze musi wszystkie czynności około kuchenne wykonywać w ciszy absolutnej by nie wytrącić z równowagi grających. Brydż to gra generująca ogromne emocje, wiedzą ci, którzy grają.

W naszym domu tradycja gry w brydża jest kultywowana, zwykle organizujemy piątki brydżowe, nie przygotowuję jednak na tę okazję ani flaków ani jajek po diabelsku, jak radzi autorka książki, lecz mini kanapeczki oraz placuszki z cukinii, z delikatnym sosem jogurtowym. Nie wymagają one podgrzewania, spokojnie przygotowuję je z wyprzedzeniem w dużej ilości by zapewniły nam energię na kilka godzin przy kartach.

Pierwsza forma kanapki została przeze mnie zapożyczona od Hiszpanów, gdzie często spotyka się ją w tapas barach. Pierwsze jej piętro stanowi płat pieczonej papryki, następne szynka dojrzewająca, jako zwieńczenie układamy zaś na jej wierzchołku delikatnie ścięte, sadzone jajko przepiórcze. By dopełnić dzieła na żółtko wsypujemy szczyptę papryki ostrej bądź łagodnej.
Kanapki drugiego rodzaju to mój ponowny ukłon w stronę dzieciństwa. Mój tata bardzo często robił do kanapek pastę z żółtego sera i majonezu. Ja dodałam także nieco koncentratu pomidorowego i natki pietruszki, bardzo dobrze komponowałby się tutaj świeży czosnek, jednak przy brydżowym stole lepiej nie fundować sobie i innym  zbyt intensywnej aromaterapii, tak sadzę.

składniki:

2 kajzerki,

łyżka majonezu,

1 duża papryka czerwona,

8 plastrów szynki serrano, parmeńskiej lub kumpiaku,

8 jajek przepiórczych, 

odrobina mielonej papryki

Aby wykonać kanapeczki musimy wcześniej przygotować pieczoną paprykę. Ja zwykle robię jej całą blachę, gdyż potem doskonale się sprawdzają, zarówno do kanapki, sałatki jak i do dania głównego. Wydrążone i pocięte na ćwiartki papryki układamy skórką do góry  na blasze i pieczemy około 20 minut w temperaturze 200 stopni. Po wyjęciu papryki, zdejmujemy z niej skórkę - najłatwiej to zrobić, gdy papryka po upieczeniu spędziła kilka godzin w lodówce. Kajzerki kroimy na równych sześć części, przy czym ujmujemy piętki, kromki opiekamy delikatnie, smarujemy majonezem i układamy na nich kolejno: plaster czerwonej pieczonej papryki, plaster szynki i jajeczko. 

Wykonanie kształtnego sadzonego z maleńkich jajek przepiórczych to duże wyzwanie, po pierwsze trzeba bardzo delikatnie rozbijać jajko i wrzucać je na patelnię z niedużej wysokości. Te pozornie błahe czynności zwiększają szanse na ładny efekt końcowy. Małe żółteczko potraktowane niegodnie wprost uwielbia rozlewać się na białku... 

Gdy już uda nam się przetransportować jajka na kromkę, delikatnie posypujemy je mieloną papryką.

składniki:

200 g sera żółtego,

 3 łyżki majonezu.

1 łyżka koncentratu pomidorowego,

1 łyżka drobno posiekanej natki pietruszki,

sól, 

pieprz, 

ewentualnie nieco pieprzu cayenne

do ozdobienia: 

plasterek pieczonej żółtej papryki,

plasterek pieczonej czerwonej papryki, 

marynowana pieczarka,

natka pietruszki

Procedura krojenia pieczywa jak wyżej :) .
Ser żółty ucieramy na drobnej tarce, mieszamy z majonezem, koncentratem i przyprawiamy, ozdabiamy kanapki plasterkami papryki w dwóch kolorach, maleńką pieczareczką i zieleniną.


Jeśli ktoś z Was przeglądając zapomniane książki trafi na pozycję Pani Biruty Markuzy Bienieckiej o tytule "Przyjmujemy Gości", zapewniam, że wieczór przy takiej lekturze będzie bardzo udany!!!  No chyba, że stoimy przed wyborem: lektura albo brydż, ja wieczorową, weekendową porą chętnie wybieram to drugie.